Άρθρα

Η πρόσφατη εισβολή του Ισραήλ στο νότιο Λίβανο έχει δημιουργήσει αναπόφευκτα βάσιμους φόβους για νέα προσφυγικά κύματα από την εμπόλεμη ζώνη προς δυσμάς. Η χώρα μας εδώ και πάνω από μια δεκαετία λόγω γεωγραφικής θέσης, αλλά και διεθνών συγκυριών, έχει απορροφήσει ασύμμετρα μεγάλη πίεση από προσφυγικές ροές. Οι διαδρομές αυτών των ροών εν μέρει μπορούν να δικαιολογηθούν από τη γεωγραφία, π.χ. Σύριοι που μετεγκαταστάθηκαν στην όμορρή τους Τουρκία και αναζητούν διέξοδο προς την Ευρώπη περνώντας στην πρώτη διαθέσιμη χώρα- μέλος της ΕΕ, την Ελλάδα. Ενίοτε, δε, ήταν απότοκες δικών μας πολιτικών επιλογών, βλ. πολιτική "ανοιχτών συνόρων" της 4ετιας '15- '19, όταν η χώρα μας υποδεχόταν πρόσφυγες και μετανάστες από τις 4 γωνιές του πλανήτη. 

Αν και η πατρότητα της φράσης "όλα είναι σχετικά" αποδίδεται στον Αϊνστάιν, η γενική αλήθεια που εκφράζει εύλογα μπορεί να την κατατάξει σε προϊόν λαϊκής σοφίας.

Η νοσταλγία δεν αποτελεί καλό σύμβουλο διότι το συναισθηματικό πρίσμα που εξ ορισμού μεσολαβεί εμποδίζει την ορθότητα και αντικειμενικότητα της κρίσης μας αναφορικά με πρόσωπά και πράγματα του παρελθόντος. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο ο νους μας να ξεχωρίσει το ποσοστό αναπόλησης ενός «αγίου» παρελθόντος που προέρχεται αληθώς από το ότι «τα πράγματα ΓΕΝΙΚΆ ήταν καλύτερα παλιά», από το κομμάτι του εαυτού μας που νοσταλγεί στην πραγματικότητα την ανεμελιά της παιδική και εφηβικής μας ηλικίας.

Δεν απαιτείται ιδιαίτερη φαντασία για να μαντέψει κανείς ποιός (νταής-) καιροφυλακτεί να καλύψει το κενό εξουσίας που θα προκύψει από μια ενδεχόμενη αναβίωση του απομονωτισμού και την επακόλουθη απεμπλοκή των Η.Π.Α. από την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου σε περίπτωση επανεκλογής του Ντ. Τραμπ. Είμαστε έτοιμοι;

Το αποτέλεσμα των πρόσφατων ευρωεκλογών έκρυβε μια ιδιαιτερότητα: δεν είχε απολύτως κανένα νικητή!

Στερεοτυπικά πλέον το δημογραφικό αποκαλείται "το Νο 1 πρόβλημα" όχι μόνο της ελληνικής, αλλά σχεδόν όλων των δυτικών κοινωνιών, όχι αδίκως, μιας και εμπεριέχει οικονομικές, κοινωνικές και εθνικές παραμέτρους.

Δύο είναι τα διακυβεύματα (εκ του “κύβου”, ήτοι ζάρι) των ευρωεκλογών της 9 Ιουνίου: το ποιοί θα μας εκπροσωπήσουν στην ευρωβουλή τα επόμενα 5 χρόνια και το τί μήνυμα θα στείλουν οι πολίτες στην κυβέρνηση.

Στις επικείμενες ευρωεκλογές η ελληνική κοινωνία καλείται να επιλέξει τους αντιπροσώπους που θα την εκπροσωπήσουν στο θεσμικό όργανο που εν πολλοίς καθορίζει την καθημερινότητά μας.

Υπάρχει ένα τμήμα υγιώς σκεπτόμενων πολιτών, που αισθάνεται έτοιμο και ώριμο να αναζητήσει εναλλακτικούς, αξιόπιστους φορείς έκφρασης, που θα δίνουν έμφαση στις τεκμηριωμένες, σύγχρονες προτάσεις και τις εφικτές, δοκιμασμένες λύσεις με όραμά το αύριο, αντί των εύκολων αλλά ανεφάρμοστων λύσεων. Απομένει να βρεθεί ο φορέας που θα τους εκφράσει.

Πρόσφατα μάθαμε για έναν παλαιοχριστιανό (!) συμπολίτη μας, διορισμένο σε Δήμο της Εύβοιας και αποσπασμένο σε Δήμο της Αττικής, ο οποίος αν και διέμενε σε σπηλιά της Κορινθίας (!!), αμειβότανε (και πιθανότατα εξακολουθεί να αμείβεται, μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεσή του) κανονικότατα για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην καθαριότητα εξ αποστάσεως, με τηλεργασία (!!!).