“Έχουν δίκιο οι αγρότες;” θα ‘χουν αναρρωτηθεί πολλοί εξ υμών.
Ας δούμε τί λέει ένας αγρότης* (από περσινή- του 2024- αλλά καθ’ όλα επίκαιρη «αιρετική» ανάρτησή του για τις αγροτικές κινητοποιήσεις):
«Τα αιτήματά των αγροτών διαχρονικά είναι σε εντελώς λάθος κατεύθυνση.
Το μόνο αίτημα που ακούς στις συγκεντρώσεις είναι επιδόματα και βοηθήματα (δηλαδή απλώς λεφτά), ειδική μεταχείριση του πρωτογενούς τομέα, εξαίρεση από νόμους και κανόνες που ισχύουν για τους υπολοίπους κλάδους, διαφορετικούς συντελεστές ΦΠΑ κλπ. Δυστυχώς κανείς δεν καταλαβαίνει ότι η προνομιακή μεταχείριση ενός κλάδου δημιουργεί στρεβλώσεις τόσο στον ίδιο τον κλάδο, όσο και την Οικονομία εν γένει.
Και θα πει κάποιος “και τι πρέπει να απαιτήσουμε τότε;”
Πέλλα, Φεβ. ’25
Όλοι βιώνουμε τα προβλήματα του πρωτογενούς τομέα: Αυξημένα λειτουργικά κόστη (φάρμακα, λιπάσματα, ρεύμα κλπ), εμπαιγμός από μεσάζοντες, διαρκώς μεταβαλλόμενες καιρικές συνθήκες κλπ.
Να πώς λύνονται:
- Δραστικότατη μείωση της φορολογίας εισοδήματος κάτω από το 10% (η Ρουμανία για επιχειρήσεις με τζίρο ως 500.000€ έχει φόρο 1%) ώστε να καταστεί ΑΣΥΜΦΟΡΗ η φοροδιαφυγή και -σχεδόν- όλη η μαύρη οικονομία να μπει στην κανονική. Ταυτόχρονα, όλα μα όλα τα έξοδα να αναγνωρίζονται και όχι να εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα μόνο όσα γουστάρει το κράτος. Έτσι θα μείνουν λεφτά στην τσέπη του αγρότη, θα ζει από τον ιδρώτα του και δεν θα χρειάζεται επιδόματα και προνομιακή μεταχείριση για να ζήσει ή να αγοράσει κάποιο μηχάνημα. Θα έχει απεναντίας χρήματα να αποταμιεύσει και θα μπορεί και να καλύπτει τα λειτουργικά κόστη αλλά και να επενδύει στη δουλειά του για περαιτέρω αύξηση του εισοδήματός του μελλοντικά. Αυτό πρέπει να είναι αίτημα ΟΛΩΝ των κλάδων της Οικονομίας.
2. Δραστική μείωση της γραφειοκρατίας, των απαραιτήτων χαρτιών και ηλεκτρονικών δηλώσεων, της εξοντωτικής υπερρύθμισης της δουλειάς μας και απελευθέρωση από εργασίες που είναι υπόθεση του λογιστή ή του κρατικού υπαλλήλου. Χάνονται χιλιάδες εργατοώρες κάθε χρόνο από αγρότες οι οποίοι αντί να είναι στα κτήματά τους, γίνονται μπαλάκι στις υπηρεσίες. Φυσικά όλοι ξέρουν ότι ο χρόνος είναι χρήμα.
3. Δραστική μείωση του ΦΠΑ ΠΑΝΤΟΥ, από το εξοργιστικό 24% στο 15% και κάτω ώστε να μειωθούν οι τιμές σε ΟΛΑ τα αγαθά. Ταυτόχρονα, κατάργηση των κλιμάκων φορολόγησης και αντικατάσταση με ενιαίο συντελεστή (flat tax, βλ. 1) σε όλους, από το πρώτο ευρώ. Οι κλίμακες ευνοούν τα μαγειρέματα και “τιμωρούν” αυτόν που με τον ιδρώτα του πετυχαίνει υψηλό εισόδημα. Αποτελεί ΑΝΤΙΚΙΝΗΤΡΟ για εργασία και επένδυση. Το 70% του εισοδήματος με τον έναν ή τον άλλον τρόπο καταλήγει στο κράτος και αυτό είναι επίσης ανήθικο και μαφιόζικο.
4. Κάθετη μείωση όλων των ασφαλιστικών εισφορών που λειτουργούν περισσότερο ως δεύτερη φορολογία και δυνατότητα επιλογής ασφαλιστικού φορέα, κρατικού ή ιδιωτικού. Είναι πέρα για πέρα ανήθικη αυτή η νταβατζιλίδικη υποχρεωτική ασφάλιση στο κράτος και τις πανάκριβες και χάλια υπηρεσίες του. Όσοι έχουμε μπλέξει με τον (κωλ*-)ΕΛΓΑ, το έχουμε βιώσει στο πετσί μας αυτό. Ταυτόχρονα αυτό το μέτρο βοηθά και όλους όσοι απασχολούν εργάτες στα κτήματά τους (εργόσημο).
5. Κατάργηση του ΕΦΚ στα καύσιμα. Ανήθικος, αντιπαραγωγικός, αντιλαϊκός φόρος, που αυξάνει το κόστος παραγωγής άνευ λόγου. Παράλληλα, κατάργηση του “α λα γκρέκα” Χρηματιστηρίου Ενέργειας, για τον ίδιο λόγο.
Το εθνικό μας φρούτο: λωτοί
Με 5 απλά πράγματα ο τομέας αλλά και όλη η Οικονομία θα πάρει τεράστια ώθηση. Έτσι θα καταργηθούν οι επιδοτήσεις (χιλιάδες τα σκάνδαλα περί αυτές) και τα επιδόματα διότι δεν θα τα έχουμε ανάγκη πια. Ο κάθε επαγγελματίας οφείλει μόνος του να αποταμιεύσει, να επενδύσει, να ρισκάρει, να βρει το δρόμο του. Μόνος του και όχι με τα χρήματα του φορολογούμενου. Ο Έλληνας πρέπει να μάθει να στέκεται στα πόδια του, να ζει από τις δικές του δυνάμεις, από τον δικό του ιδρώτα και όχι να περιμένει απ’ το κράτος να τον πιάσει από το χεράκι λες και βρίσκεται σε μια κατάσταση ατέρμονης εφηβείας.
Αυτά έπρεπε να τα ζητάνε όλοι οι επαγγελματικοί κλάδοι. Αλλά δυστυχώς αντί να ζητάμε λύσεις και ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, κατά βάθος ζητάμε εξαιρέσεις, προνόμια και μεγαλύτερη πρόσβαση σε λεφτά (του φορολογούμενου φυσικά).
Ξέρω, είμαι πολύ ρομαντικός».
(*Διατηρείται η ανωνυμία του αυθεντικού συγγραφέα για ευνόητους λόγους)
