Άρθρα

Πριν καν συμπληρωθούν 3 χρόνια από την επαναλειτουργία της, η Αγορά Μοδιάνο έκλεισε και πάλι, σπέρνοντας προβληματισμό στις τάξεις Θεσσαλονικέων και μη για το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας.

Πώς φτάσαμε να είμαστε ο Αλέκος Τζανετάκος της ανατολικής Μεσογείου, ένα έθνος- καρπαζοεισπράκτορας, ανυπόληπτο, αφερέγγυο, που κανείς δεν εκτιμά και δεν υπολογίζει σαν διεθνή γεωπολιτικό παίκτη αξιώσεων;

Στην Ελλάδα αρκούμαστε στο να βαυκαλιζόμαστε αυτάρεσκα και εθνο-εγωπαθώς για το ένδοξο παρελθόν, αγνοώντας το σύγχρονο γίγνεσθαι και αδιαφορώντας για το αυριανό

Σπίτι μου, σπιτάκι μου: πώς μπορεί να επιλυθεί το στεγαστικό.

Στη «γαλάζια πατρίδα» του επιτείδιου απέναντι οφείλουμε να αντιτείνουμε το δόγμα της δική μας, μαχητικής, διεκδικητικής «ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ»: κόκκινη σαν το αίμα των προγόνων μας στην Ιωνία, τον Πόντο και την Ανατολική Θράκη, ένα δόγμα που όχι απλά θα αποτρέψει νέες χαμένες πατρίδες, αλλά θα διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις, διαμορφώνοντας, αντί κυνηγώντας τες.

Το «πάμε και όπου βγάλει» δεν αποτελεί μια ατάκα ενός απλού σταθμάρχη, αλλά τη νοοτροπία που διέπει εγκάρσια όλη τη δημόσια διοίκηση, τους θεσμούς και αρμούς της εξουσίας, από την κορυφή, την κυβέρνηση, μέχρι τη βάση της, το δάσκαλο, τον υπάλληλο στην πολεοδομία, τον αστυνόμο.

Πατριωτισμός είναι να στήνουμε από ένα (αμφιβόλου αισθητικής) άγαλμα του Μεγαλέξανδρου σε κάθε χωριό, πόλη και κωμόπολη της Μακεδονίας προς επίρρωση της ελληνικότητάς της, ή να υπάρχει ευνομία στους δρόμους, τις σιδηροτροχιές και τα σχολεία μας;

Οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας μπορεί να δρουν σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης της λαϊκής οργής κ σαν μια μορφή εθνικής ψυχοθεραπείας, αλλά όσο η ελληνική κοινωνία αποφεύγει να κοιταχτεί κατάματα στον καθρέφτη, αντί να θυματοποιείται οικειοθελώς, μια νέα τραγωδία θα καιροφυλακτεί, βαφτισμένη «μια στραβή στη βάρδια» ενός πολιτικού προσωπικού- σταθμάρχη, που θεωρεί όλους εμάς αχθοφόρους του.

Βιολογία και φυσική εξέλιξη αδυνατούν πλέον να συμβαδίσουν με την ιλιγγιώδη τεχνολογική εξέλιξη, με αποτέλεσμα να έχουμε αποσυντονιστεί ως είδος.

Σε μια εποχή ανακατατάξεων ήρθε η ώρα η Ευρώπη να αδράξει την ευκαιρία κάνοντας επιτέλους το άλμα μπροστά, μετατρεπόμενη σε μια ασφαλή, ενωμένη, ενιαία Ευρώπη!